وظیفه ما در دوران غیبت
در زمان غیبت کبری و ظیفه ما چیست و چه مسئولیتهائی بر دوش ما است؟بی گمان اولین وظیفه ما آشنائی با خود آن حضرت است، او را شناخته و به او مأنوس باشیم، شناسایی آن حضرت بقدری پر اهمیّت و حساس است که در حدیثی از پیامبر خدا چنین می خوانیم:«هر کس از دنیا رود، در حالیکه نسبت به امام زمانش عرفان و شناخت نداشته باشد، همچون کسی است که در دوران جاهلیت مرده است».مرگ در دوران جاهلیت یعنی از اسلام و ایمان بی بهره بودن، و پیداست آن کسی که امام زمانش را نشناخته باشد در زمره بی ایمانان معرفی شده است.وظیفه دیگر شیعیان در زمان غیبت مسئله انتظار فرج است که ائمه علیهم السلام مکرراً بدان اشاره فرموده اند.«منتظر» کسی است که خود را برای ظهور امام خود آماده کند، ویژگیها و صفات یاوران آن حضرت را دارا باشد و از بذل جان و مال خویش در راه او دریغ نورزد، از اینرو ست که امام صادق علیه السلام می فرماید:«آنکس که منتظر امر ماست همانند کسی است که در راه خدا در خون خود غوطه ور باشد.»در حدیثی دیگر از آن
حضرت در شأن یاوران حضرتش چنین آمده است:«هر که شور یاوری قائم را دارد باید انتظار کشد، در حال انتظار پرهیزکارانه عمل کند و رفتار نیکو و شایسته پیش گیرد، این چنین فردی اگر هم مرگ را در آغوش کشد، و قائم، پس از مرگش قیام نماید، پاداشی همچون یاران و یاوران حضرت را خواهد داشت، پس بکوشید و منتظر باشید، (و این کوشش و انتظار) گوارایتان باد ای گروه آمرزیده!»پس از خدا بخواهیم تا از منتظران امام زمانمان باشیم، اعمال و رفتارمان نیز نشان دهنده درستی ادعایمان باشد، ابتدا خود در مسیر شناسایی حضرتش گام برداریم، و سپس دیگران را نیز دلالت کنیم، منکران و مخالفان حضرتش را ارشاد و راهنمائی نماییم، ویژگیهای یاوران حضرت مهدی علیه السلام را داشته و هرلحظه منتظر باشیم تا آن حضرت ظهور کرده، آنگاه جان بی ارزش خودرا با فداکردن در قدومش ارزشمند و گرانقدر نماییم.آری! شیعه در زمان غیبت باید پیوسته در سرش شور او، قلبش مالامال از عشق به او، سینه اش لبریز از محبت او، اندیشه اش جانفشانی در رکاب او، آرزویش دیدار او، دعایش صلوات بر او، نیایشش گشایش فرج او، وجودش یکپارچه سوزوگداز، و هستی اش شعله ای زبانه کشیده از عشق او باشد.واین اثر تلاشی است هرچند ناچیز در جهت شناساندن هرچه بیشتر آنحضرت با این آرزو که تحفه ای باشد درویشانه به پیشگاه سلیمان زمانه.
جواد قیومی اصفهانی
