روز قیامت نیکی هایمان را به محبوب ترین فرد زندگیمان نخواهیم داد.اما مجبور می شویم آنها را به کسی بدهیم که از او متنفر بودیم و غیبتش را کردیم.گناه، مخصوصا حق الناس اوج حماقت است نه زرنگی!
زرنگی بندگی خداست…
آیت الله بهاءالدینی
بنده به عنوان یک گوینده و یک روحانى سال‌ها از فاطمه زهرا(سلام الله علیها) حرف زده ام و شاید صدها ساعت درباره این مخدره صحبت کرده ام و همه ما به فضایل معنوى فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و به خصلت‌های انسانى فاطمه زهرا(سلام الله علیها) توجه کردیم اما به این که باید یک الگوى زنده و مجسم و روشن از زن مسلمان امروز در اختیار بینندگان دنیا بگذاریم خیلى توجه نکردیم.
فاطمه زهرا(سلام الله علیها) بعد از رحلت پیغمبر(ص) براى خلافت على بن ابی طالب(ع) به یک مبارزه مستمر شبانه روزى دست زد و کسى نمىتواند منکر آن بشود.
مقام فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در خور آن است که عقول برجسته انسان‌های بزرگ در اصلىترین رشته هاى تفکرات ایشان بیندیشند و زبان‌های فصیحترین و بلیغترین گویندگان، شعرا و سرایندگان آن اندیشه ها را در قالب کلمات بیاورند.
آخرين مهلت غاصبين براى نقشه كشيدن، قبل از تدفين حضرت زهرا عليهاالسلام بود. آنها تصميم گرفتند براى سرپوش گذاشتن بر جنايات خود به هر قيمت شده در تشييع جنازهى حضرت زهرا عليهاالسلام شركت كنند و لابد اظهار عزادارى كنند تا سرپوشى بر جناياتشان باشد. برنامه از دو طرف به اين صورت شروع شد:
تدفين مخفيانه ى حضرت
مقدارى از شب كه گذشت و از جاسوسان مطمئن شدند، اميرالمؤمنين عليه‌السلام آن حضرت را غسل داد و فرزندان حضرت زهرا عليهاالسلام بهمراه سلمان و ابوذر و مقداد و نيز فضه و اسماء و چند نفر ديگر در نماز بر جنازهى حضرت زهرا عليهاالسلام حضور يافتند و پس از نماز، جنازه را مخفيانه دفن كردند و اميرالمؤمنين عليه‌السلام محل قبر را با زمين اطراف يكسان نمود بطورى كه محل آن شناخته نشود.
فردا صبح ابوبكر و عمر بهمراه مردم به قصد تشييع و نماز بر جنازهى حضرت زهرا عليهاالسلام حركت كردند و بر در خانهى حضرت جمع شدند. ولى ناگهان شنيدند كه مقداد خطاب به مردم گفت: «ديشب فاطمه را دفن كرديم». از سوى ديگر مردم با چهل صورت قبر جديد در بقيع روبرو شدند كه به هم شباهت داشتند و قابل تشخيص نبودند.عمر گفت:هم اكنون كنار قبرها مىروم و آنها را نبش مىكنم تا جنازهى فاطمه را پيدا كنم و بر بدن او نماز بخوانم!
عكس العمل اميرالمؤمنين عليه السلام در مقابل تصميم نبش قبر فاطمه عليهاالسلام
اين خبر به اميرالمؤمنين عليه‌السلام رسيد. حضرت قباى زرد رنگى را كه در جنگهاى شديد مىپوشيد به تن كرد و بحال غضبناك كه چشمانش سرخ شده و رگهايش بالا آمده بود با تكيه بر شمشير ذوالفقار آمد تا وارد بقيع شد.
يك نفر جلوتر سراغ مردم رفت و خبر داد كه على بن ابىطالب مىآيد و به خدا قسم ياد مىكند كه اگر سنگى از اين قبرها حركت داده شود شمشير خواهد كشيد تا همه را بكشد.
عمر و اصحابش مقابل حضرت درآمدند و عمر گفت: چه خبر است اى اباالحسن! بخدا قسم قبر او را مىشكافيم و حتماً بر او نماز مىخوانيم!
اميرالمؤمنين عليه‌السلام لباس عمر را گرفت و او را تكانى داد و بر زمين زد و فرمود: اى عمر، حق خود را رها كردم تا مردم از دين برنگردند، و اما قبر فاطمه، قسم به آنكه جان على بدست اوست، اگر تو و اصحابت در اين باره كوچكترين اقدامى كنيد زمين را از خون شما سيراب مىكنم.
انقلاب هند وایران
اامام خمینی (ره) که در مقام یک مرجع دینی، رهبری نهضت اسلامی را برعهده داشته است، با رویکردی هدایت جویانه و تکلیف گرایانه به حادثه عاشورا به عنوان یک دلیل فقهی می نگریست و به این ترتیب پشتوانه ی فقهی قیام را فراهم می نمود. از دیدگاه امام خمینی، هدف «اصلی» قیام عاشورا نه دستیابی به حکومت بلکه طرح اعتراض نسبت به اقدام های حکومت اموی بوده است که در پی ایجاد انحراف در اسلام و وارونه نمودن ارزش های دینی بوده اند، از روش امام حسین (ع) در می یابیم آنگاه که اصل اسلام و احکام آن در معرض خطر و نابودی قرار می گیرد؛ سکوت جایز نیست، هر چند وارد آمدن ضرر به جان و مال و آبرو را در پی داشته باشد و هر چند بر این اعتراض و قیام اثر مطلوب در از بین رفتن منشاء فساد حاصل نگردد و امور جامعه ی دینی به اصلاح نینجامد.
از بررسی قیام عاشورا می توان چنین استنباط نمود که در اوضاع یاد شده، اعتراض و قیام صرف نظر از آثار آن موضوعیت دارد و موفق شدن به اعتراض و قیام، خود یک هدف محسوب می شود.
امام خمینی (ره) با توجه به رویکرد معطوف به اسلام زدایی به دست رژیم شاهنشاهی، اوضاع را همچون وضعیت زمان امام حسین (ع) دانسته و توسل به عنایتی همچون «لاضرر»، «تقیّه» و «حفظ نظام» را در چنین اوضاعی نادرست شمرده اند و حکم برعدم جواز سکوت نمودند. و با توجه به اهمیت اصل دین از آسیب های عرصه ی قیام استقبال نمودند.
می توان گفت قیام امام خمینی (ره) در نظر و عمل برخاسته از قیام حضرت سید الشهدا (ع) بوده است و در واقع قیام عاشورا، مبنای مشروعیت نهضت اسلامی معاصر بوده است.
گاندي در تفحص زندگاني امام حسين و علت جاودانگي و پايداري آن به يک مسأله مهم رسيده و همانا درسي از سرور آزادگان اخذ نموده و آن را براي استقلال هند به کار بسته است ، يعني او به پيروي از امام ، به مردم هند که طرفدار استقلال هند بودند اعلام نمود مرگ را به بازي و مسخره بگيريد و نترسيد.«من براي مردم هند چيز تازه نياوردم ، فقط نتيجه اي را که از مطالب و تحقيقاتم درباره تاريخ زندگي قهرمان کربلا به دست آورده بودم ، ارمغان ملت هند کردم . اگر بخواهيم هند را نجات دهيم واجب است همان راهي را بپيماييم که حسين بن علي پيمود… .»منبع
http://www.hamaseh.net/64310.html
حادثه عاشورا؛ یک دریای خروشان عواطف صادق
در حرکت‌هاى معنوى، عاطفه سهم و جاى خود را دارد. نه عاطفه جاى استدلال را مى‌گیرد و نه استدلال مى‌تواند به جاى عواطف بنشیند. حادثه عاشورا، در ذات و طبیعت خود، یک دریاىِ خروشانِ عواطفِ صادق است. یک انسان والا، پاک، منوّر و بدون ذرّه‌اى شائبه تردید در شخصیت ملکوتىِ والاى او، براى هدفى که همه منصفین عالم در صحّتِ آن، که مبتنى بر نجات جامعه از چنگ ظلم و جور و عدوان است، متّفقند، حرکت شگرفش را آغاز مى‌کند و مى‌گوید: «ایها النّاس! انّ رسول اللَّه، صلّى‌اللَّه‌علیه‌وآله، قال: من رأى سلطاناً جائراً» بحث سرِ این است. امام حسین علیه‌السّلام، فلسفه حرکت خود را مقابله با جور قرار مى‌دهد: «یعمل فى عباداللَّه بالاثم والعدوان.» بحث بر سرِ مقدّس‌ترین هدف‌هاست که همه منصفین عالم آن را قبول دارند. چنان انسانى، در راه چنین هدفى، دشوارترین مبارزه را تحمّل مى‌کند.
مبارزه غریبانه، سخت‌ترینِ مبارزه‌هاست
شوارترین مبارزه، مبارزه غریبانه است. کشته شدن در میان هیاهو و هلهله دوستان و تحسین عامّه مردم، چندان دشوار نیست. در حادثه عاشوراى امام حسین علیه‌السّلام، حتى کسانى مانند «عبداللَّه‌بن‌عباس» و «عبداللَّه‌بن جعفر» که خودشان جزو خاندان بنى‌هاشم و از همین شجره طیّبه‌اند، جرأت نمى‌کنند در مکه یا مدینه بایستند، فریاد بزنند و به نامِ امام حسین علیه‌السّلام، شعار بدهند. چنین مبارزه‌اى، غریبانه است و مبارزه غریبانه، سخت‌ترینِ مبارزه‌هاست. همه با انسان، دشمن. همه از انسان، رویگردان. در مبارزه امام حسین علیه‌السّلام، حتّى برخى از دوستان هم معرضند. چنان‌که به یکى از آنها فرمود: «بیا به من کمک کن.» و او به جاى کمک، اسبش را براى حضرت فرستاد و گفت: «از اسب من استفاده کن!» غربت از این بالاتر و مبارزه از این غریبانه‌تر؟! آن وقت در این مبارزه غریبانه، عزیزترین عزیزانش در مقابل چشمش قربانى شوند. پسرانش، برادرزاده‌هایش، برادرانش و پسرعموهایش؛ این گلهاى بنى‌هاشم، پرپر شوند، و در مقابلش روى زمین بریزند و حتّى کودک شش‌ماهه‌اش هم کشته شود!
سوره ی مبارکه الصافات: آيه 107
وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ(107)
ما ذبح عظيمى را فداى او كرديم، (107)
و” فديناه بذبح عظيم.”
«و ما قرباني بزرگي را فداي او ساختيم.»
امام رضا عليه‌السلام فرمود:
چون خداي عزيز و شکوهمند ابراهيم عليه‌السلام را امر نمود که جاي فرزندش اسماعيل گوسفندي را که خدا برايش فرو فرستاده بود قرباني نمايد، ابراهيم درخواست نمود که فرزندش اسماعيل را با دستش ذبح نمايد و اگر او به کشتن گوسفند امر نمي‌شد همين کار را مي‌کرد تا آن داغي را که به قلب پدري که عزيزترين فرزندانش را با دست خود قرباني نموده وارد شده به دل او هم وارد شود، و به اين ترتيب سزاوار بلندترين درجات اهل ثواب بر بلاها گردد.
پس خداي بزرگ و بلندمرتبه به او وحي نمود:
اي ابراهيم چه کسي از آفريدگانم را بيشتر دوست داري؟ گفت: پروردگارا تو کسي را نيافريدي که از دوستت محمد صلي‌الله‌عليه‌و‌آله محبوبتر باشد. خدا بدو وحي نمود: آيا او را بيشتر دوست داري يا نفس خود را؟ گفت: بلکه من او را بيشتر از خود دوست دارم. فرمود: فرزندش نزد تو محبوبتر است يا فرزند خودت؟ گفت:
بلکه فرزند او. فرمود: کشته شدن فرزند او به ستم و ظلم به دست دشمنانش دل تو را بيشتر به درد مي‌آورد يا کشته شدن فرزندت به دست خودت در راه اطاعت از من؟
پروردگارا بلکه کشته شدن او به دست دشمنانش قلب مرا بيشتر به درد مي‌آورد. فرمود:
اي ابراهيم، پس همانا گروهي که گمان مي‌کنند که از امت محمد صلي‌الله‌عليه‌و‌آله هستند بزودي بعد از او دست به خون فرزندش آغشته مي‌سازند و او را به ظلم و ستم همچون گوسفندي مي‌کشند، و بدين واسطه مستوجب خشم من خواهند شد.
پس ابراهيم بخاطر آن بي‌تاب شد و دلش به درد آمد و به گريستن پرداخت. خداي بزرگ و بلند مرتبه بدو وحي فرمود:
اي ابراهيم به تحقيق فدية بي‌تابي بر فرزندت اسماعيل يعني اگر او را ذبح مي‌کرديبه اندوهگيني‌ات بر حسين عليه‌السلام و کشته شدنش برابر گشت، و براي تو بلندترين درجات اهل ثواب بر مصيبتها خواهد بود، و آن سخن خداي عزوجل است .
که فرمود: «ما قرباني بزرگي را فداي او ساختيم.»
قیام امام حسین(علیه السلام)
نتيجه این نبرد نابرابر ، از قبل مشخص بود ، اما آن حضرت بر آن شد تا با سازماندهی گروه محدود یاران خود ، دو هدف را به شرح ذیل، بدست آورد :
الف - هدف اول این بود که به پيروان خود در طول تاریخ ، درس مراعات نظم و انضباط و انجام کارها با برنامه ریزی و سازماندهی لازم را ارائه کند ، تا کم بودن عدد و کاستی امکانات ، بهانه ای برای فقدان برنامه ، و تسليم شدن در برابر حوادث نگردد.
ب - هدف دوم سالار شهيدان ، طولانی تر کردن زمان درگيری ، به منظور تامين وقت بيشتر و فرصت بهتر برای ا بلاغ پيام های نهضت خود به جهانيان ، از طریق گزارشگران موجود در صحنه ، و حاضران در ميدان بود.
نهضت امام حسين (علیه السلام) ، یک انقلاب مبتنی بر کلام حق ، و بيان حقيقت بود ، و آگاهی خشی و بيدارگری مردم ، یکی از مهمترین اهداف بلند سالار شهيدان را تشکيل می داد.
روشن است که اگر آن حضرت با ترتيبات نظامی و برنامه ریزی لازم ، خيل عظيم لشکریان دشمن را به تأنّی و درنگ در ميدان جنگ وادار نمی کرد ، آن سپاه سی هزار نفره و به خون تشنه ، می توانست با یک هجوم ناگهانی ظرف دقایقی چند ، خيمه های ایشان را در هم بکوبد و همه یاران امام حسين (علیه السلام) را از دم تيغ بگذراند ، و فرصتی برای ارائه دیدگاه ها و پيام های نورانی و بی مانند آن حضرت و یارانش در آن روز تاریخی باقی نگذارد.
ابعاد شخصيّت امام حسين (علیه السلام)
اگر چه موضوع بحث ما در این کتاب ، تشریح نهضت عاشورای امام حسين (علیه السلام) و حرکت توفنده آن حضرت از مدینه تا کربلا است ، اما شایسته است به این نکته نيز اشاره شود که روحیه انقلابی آن بزرگمرد تاریخ ، تنها یکی از ابعاد شخصیّت امام حسين و فضائل گوناگون ایشان را تشکيل می دهد. صفات زیبای دیگری مانندپارسایی ، دانش سرشار ، بردباری و گذشت ، سخاوت ، تواضع ، شهامت و شجاعت ، ابعاد دیگری از شخصيّت آن حضرت را به نمایش می گذارند.و فشرده ، به برخی از فضائل اخلاقی سالار شهيدان ، اشاره می کنيم :
سيّد الشهداء (علیه السلام) و کلمات گهربار بجا مانده از ایشان ، به اوج عظمت علمی آن حضرت در زمينه علوم عرفانی ، فلسفی ، و دینی پی می بریم. ، دعای معروف عرفه است که آن حضرت در هنگام زیارت مکّه مکرّمه ، قرائت فرموده است . در این متن عرفانی ، امام حسين (علیه السلام) به مبانی اساسی فلسفه و عرفان اسلامی اشاره می کند. این دعا را دانشمندانی مانند علی بن موسی بن طاووس در کتاب “اقبال الاعمال” ، و ابراهيم عاملی کفعمی
در اینجا به طور فشرده، به برخی از فضائل اخلاقی سالار شهيدان ، اشاره می کنيم: